glazen vleugels
de mensen gaven voorzichtig aan elkaar de liefde door, gevangen in glazen vleugels, die de zon nu op de straathoek breekt.
hemel staat tegenover raam, en wordt met elke slag van de ventilator donkerder.
bladeren vullen hemel, ze vormen een enkele lijn boven neigende huizen.
over opbollende straten kruipt een trein, kragen van zeelui ronddraaiend tussen blauwe kreukels in de lucht.
voor de zomer uitgedoste rijen paraderen voorbij en storten in een fles ineen.
de vruchten van ons hart storten gelukkige schaduwen uit.
ガラスの翼
.
人々が大切さうに渡していつた硝子の翼にはさんだ恋を、太陽は街かどで毀してしまふ。
空は窓に向つて立つてゐる、ヴエンチレエタアのまはるたびにいろが濃くなる。
木の葉は空にある、それは一本の棒を引いてゐる、屋根らは凭りかかつて。
ふくらんだ街路を電車は匍ひ、空中の青い皺の間を旋廻する水兵の襟。
盛装して夏の行列は通りすぎフラスコの中へ崩れる。
私らの心の果実は幸福な影を降らしてゐる。
The mad house
de fiets draait rondjes
over het verfrissend pad door velden
alleen de binnenkant van het rubberen wiel put de aarde uit
elk moment kan hij in Bagdad aankomen
het is daar waanzinnig druk
soldaten van het Rode Leger, kunstenaars met krullen, vrouwen uit Rjazan met blauwe huid, de wentelrap in het variété
de piano maakt een blikken geluid
de mensen op een klompje aarde, niet meer dan een voetafdruk, zullen een geslepen lens zijn. één misstap en je sterft. de oneindige transmissie van de zon.
in het pathogene gebied zijn planten dorstig, wolken die boven vervallen straten hangen.
voor hem is het verleden niet meer dan een simpele rij bomen, en koud als as.
ganzenvleugels bij de ingang, omgekeerd licht
.
ik leef. ik leef, dacht ik.
The mad house
.
自転車がまはる。
爽かな野道を。
護謨輪の内側のみが地球を疲らせる。
まもなく彼はバグダアドに到着する。
其處は非常ににぎはつてゐる。
赤衛軍の兵士ら、縮毛の芸術家、皮膚の青いリヤザン女、キヤバレの螺旋階 段。
ピアノはブリキのやうな音をだす。
足型だけの土塊の上にたつてゐる人々は尖つた水晶体であらう。踏みはづすと死ぬ。太陽の無限の伝播作用。
病原地では植物が渇き、荒廃した街路をかけてゐる雲。
彼にとつて過去は単なる木々の配列にすぎぬやうに、また灰のやうに冷たい。
入口の鵞鳥の羽、さかしまな影。
.
私は生きてゐる。私は生きてゐると思つた。
verlate samenkomst
wanneer ik fluit komen ze vanachter de hemel aanzetten. zodat ze niet zullen verdrinken in eindeloze kleuren. smaragden of robijnen of diamanten bloesemblaadjes vullen een nieuwe schittering en zwerven door velden en heuvels. tere plooien in het verslapte gras stuwen een briesje. het terras opent zich naar de zee, ontelbare vochtige gesprekken stromen over. niet nu, maar bij tijden fris.
遅いあつまり
.
口笛を吹くとまた空のかなたからやつて来る。限りない色彩におぼれることの無いやうに。エメラルドやルビイやダイヤモンドの花びらが新しい輝きに充ちて野山をめぐる。うなだれる草の細い襞が微風を送る。テラスは海に向つて開かれ、数へ切れぬ程の湿つた会話がこぼれる。今はなく、時には鮮やかに。
duister lied
op het nieuwe tapijt in volle bloei
duwen twee ezeltjes een lorrie voort
stilletjes rustigjes
op wegen waar trotse bloesemblaadjes in brand staan
zijden vleugels raken bevlekt met stuifmeel
daar waar haar tenen raken
wordt een witte regenboog getekend.
暗い歌
.
咲き揃つた新しいカアペツトの上を
二匹の驢馬がトロツコを押して行く
静かに ゆつくりと
奢れる花びらが燃えてゐる道で
シルクの羽は花粉に染まり
彼女の爪先がふれる處は
白い虹がゑがかれる。
1.2.3.4.5.
onder een rij bomen heft een meisje een groene hand.
verbaasd over haar plantachtige huid, kijkt ze en trekt tenslotte haar zijden handschoen uit.
1.2.3.4.5.
.
並木の下で少女は緑色の手を挙げてゐる。
植物のやうな皮膚におどろいて、見るとやがて絹の手袋を脱ぐ。
Uit Kamermuziek:
1
.
de snaren op aarde en in de hemel maken een prachtige muziek. de snaren waar wilgen bij de rivier elkaar ontmoeten.
.
langs de rivier wordt muziek geboren. omdat geliefden daar ronddwalen. op zijn mantel bleke bloesems.
op zijn haar donkere bladeren.
.
alles wordt stil gespeeld. ze buigen het hoofd naar de muziek en boven het instrument dwalen vingers.
１
.
地と空中の弦は美しい音楽をつくり出す。川のそばの柳の会うところの弦は。
.
川に沿うて音楽が生まれる。恋人がそこをさまよっているので。彼のマントの上の青ざめた花。
彼の髪の上の暗い葉。
.
総ては静かに弾いている。音楽のする方に頭を曲げて、そして楽器の上を指がさまよい。
In 1932 publiceerde Sagawa haar vertaling van de dichtbundel Chamber Music (1907) van James Joyce, in een oplage van driehonderd exemplaren. De Japanse titel was Shitsugaku 室楽 (Kamermuziek), wat in het Japans een neologisme is; het destijds al normale woord voor ‘kamermuziek’ is shitsunaigaku 室内楽. Bij deze het eerste gedicht in Sagawa’s vertaling. Het origineel van Joyce is:
I
Strings in the earth and air
Make music sweet;
Strings by the river where
The willows meet.
.
There’s music along the river
For Love wanders there,
Pale flowers on his mantle,
Dark leaves on his hair.
.
All softly playing,
With head to the music bent,
And fingers straying
Upon an instrument.
Sagawa Chika 佐川ちか (1911-1936) verhuisde op haar zeventiende van het noordelijke eiland Hokkaido naar Tokyo, waar zij al snel onderdeel werd van de literaire avant-garde en de dichter en criticus Itō Sei (1905-1969) haar minnaar werd. Sagawa wordt wel de eerste vrouwelijke modernistische dichter van Japan genoemd. Ook als vertaler was zij baanbrekend: zij vertaalde werk van James Joyce, Edith Sitwell, Charles Reznikoff, en Mina Loy. Zij stierf op haar 24e aan maagkanker.