ik verlaat deze kamer
.
ik verlaat deze kamer
deze kamer die het meetinstrument voor mijn tijd was
.
mijn boeken droeg ik naar buiten
mijn bureau droeg ik naar buiten
mijn kleren droeg ik naar buiten
allerhande rotzooi droeg ik naar buiten
ook de liefde droeg ik toen naar buiten
.
de nu ouderwetse
kotatsu
en kachelpot
liet ik achter
.
maar wat me pijn doet is natuurlijk
dat ik niet dáárvoor een verhuiswagen komen laat
maar dat ik die niet te verhuizen herinneringen
allemaal moet achterlaten
.
in de holle, verlaten kamer
laat ik al mijn herinneringen achter
maar ik op een dag kom ik
ze zeker weten
weer ophalen, ja!
hé, huisbaas!
.
この部屋を出てゆく
.
この部屋を出てゆく
ぼくの時間の物差しのある部屋を
.
書物を運びだした
机を運びだした
衣物を運びだした
その他ガラクタもろもろを運びだした
ついでに恋も運びだした
.
時代おくれになった
炬燵や
瀬戸火鉢
を残してゆく
.
だがぼくがかなしいのはむろん
そのためじゃない
大型トラックを頼んでも
運べない思い出を
いっぱい残してゆくからだ
.
がらん洞になった部屋に
思い出をぜんぶ置いてゆく
けれどもぼくはそれをまた
かならず
とりにくるよ
大家さん！
In de bundel De belover (Yakusoku-shita hito 約束したひと, 1963). ‘Meetinstrument’ is een oplossing voor monosashi 物差し (let. liniaal). Een kotatsu is een laag tafeltje met daaronder een verwarmingselement; het tafelblad ligt op een deken waaronder je je benen hebt zitten. Het is een doeltreffende en heel behaaglijke vorm van verwarming in koude tijden. ‘Kachelpot’ is mijn vertaling voor hibachi 火鉢, een cilindrische, doorgaans aardewerken grote pot waarin smeulende houtskool (vaak in zand) zit en die als verwarmingselement fungeert: de traditionele Japanse ‘kachel’ (Eng. brazier). Een seto hibachi 瀬戸火鉢 is een meestal blauwwit versierd subtype ervan.
Een gedwongen verhuizing?
Een gedicht van Sekine Hiroshi 関根弘 (1920-1994).
De foto, genomen op 27 mei 1993, is van Kuwabara Kineo 桑原甲子雄 (1913-2007), in zijn reeks Tōkyō nikki 東京日記 (‘Tokyo-dagboek’). Bron: déja-vu 15 (10 januari 1994).