Vier gedichten over ‘de hut van diepe slaap bij een verborgen vijver’, nummer één: ‘Avonduitzicht’
Wolken keren terug naar bergen, vogels keren terug naar hun nest;
dit landschap verdient het om het volledig naar waarde te schatten.
Faam en fortuin voeren de mensen dronken, veel meer nog dan de sake;
in dit mensenleven besefte ik niet eerder hoe de avondzon ten onder gaat.
隠池打睡庵四首 其一 晩眺。雲帰山牟鳥帰棲、風景悉皆堪品題。名利酔人濃於酒、百年不覚夕陽低。
Unno, Nihon no kanshi (2017), p. 146. ‘De hut van diepe slaap bij een verborgen vijver’ (In no ike dasui’an 隠池打睡庵) was de naam van de kluizenaarshut die Dokuan had in Chikuzen (huidige prefectuur Fukuoka) in het noorden van het eiland Kyushu. ‘Mensenleven’ vertaalt hyakunen 百年 (let. ‘honderd jaar’), een wat hyperbolische manier om de ideale levensduur aan te duiden.
Een kwatrijn van Dokuan Genkō 独庵玄光 (1603-1698), een Zen-monnik van de Sōtō-school. Dokuan ging acht jaar lang (1650-1658) in Nagasaki in de leer bij de Chinese Zen-monnik Daozhe Chaoyuan 道者超元 (Jp. Dōsha Chōgen, 1602-1662).
De foto toont een late zon boven Genève, 3 september 2025.
Één reactie op “avonduitzicht”
Beschouwden de Japanners de bergen als de geboorteplek van de wolken?