zijn in dit woud dan
geen kogelsporen te vinden
in al die bomen?
het kreupelhout van het geheugen
wordt almaar duisterder
kono mori ni / dankon no aru / ki arazu ya / kioku no shigemi / kuramitsutsu ari
この森に弾痕のある樹あらずや記憶の茂み暗みつつあり
Een tanka van Saitō Fumi 斎藤史 (1909-2002), in haar bundel Het azuurblauw van een herfsthemel (Shūten ruri 秋天瑠璃, 1993).
(Een grammaticaal correctere vertaling van het eerste deel van deze tanka is: ‘zijn er in dit woud soms geen bomen die kogelsporen hebben?’ — en dat ya moeten we dan vooral zien als een retorisch vraagteken — maar ik hou graag de Japanse beeldsequentie aan, waarbij die ‘bomen’ als laatste genoemd worden.)
De afbeelding toont een detail van het doek Der Baum 25-10-09 (2009) van Armando. Bron: Antoon Melissen, red., Armando: Between Knowing and Understanding (Rotterdam: NAI010 Publishers, 2015), p. 228.