Yamada Michiyo 山田通代 (22 jaar):
op het balkon
in de duur van een pocketboek
zonverbrand geraakt
barokonii de/ bunko issatsu-bun no / hiyake
バルコニーで文庫一冊分の陽灼け
Ik vat –bun (‘deel’) hier toch maar op als tijdsduur (‘ter waarde van het lezen van een pocketboek’) en niet oppervlak.
Inaba Takuma 稲葉巧馬 (11):
steen die wordt gekeild:
over de Melkweg rennen
de kleine kiezels
mizukiri wa / ginga o hashiru / ko-ishi kana
水切りは銀河を走る小石かな
Niinuma Nobuyuki 新沼信幸 (13):
dertien was ik
de zomer dat ik pappa
‘m’n ouwe’ noemde
jūsansai / papa o oyaji to / yonda natsu
十三才パパをおやじと呼んだ夏
Takeoka Saori 竹岡佐織理 (27):
een aanzoek van hem
zou zo maar kunnen komen
winterse Melkweg
puropōzu / saresō na hodo / fuyuginga
プロポーズされそうなほど冬銀河
Miyoshi Hideki 三好英樹 (61):
een middagdutje
tussen dartelende dieren
ben ik plots beland
hirune shite / chōjū giga no / naka ni ori
昼寝して鳥獣戯画の中にをり
De chōjū giga is de befaamde twaalfde-eeuwse ‘[rolschildering van] de dartelende dieren’. De oude spelling van wori をり (i.p.v. ori おり, ‘er zijn’, ‘zich bevinden’) vind ik een beetje aanstellerig.
Konokōbe Takuma 兄部拓馬 (5 jaar):
voor het slapengaan
nog één keer te mogen kijken
naar de sneeuwman
neru mae ni / mō ichido miru / yukidaruma
ねるまえにもう一ど見る雪だるま
Inoue Mai 井上まい (8):
aan twee bruggen
wil hij wel schommelen
de jonge maan
ryōhashi ni / burasagaritai / mikazuki da
りょうはしにぶらさがりたい三日月だ
Toriyama Manae 鳥山愛恵 (16):
in grootvaders huis
hangt de geur van de branding
om alle mensen daar
sofu no ie / shio no kaori no / hito bakari
祖父の家潮の香りの人ばかり
Sakamoto Chihiro 坂本千尋 (33):
van de notenbalk
weg dansen van het gezin
lachende stemmen
gosenfu o / tobidasu kazoku no / waraigoe
五線譜をとびだす家族の笑い声
Momenteel organiseert het theemerk Itō’en 伊藤園 voor de 34e keer de jaarlijkse ‘nieuwe haiku’-wedstrijd (Itō’en o~i ocha shinhaiku shō 伊藤園お〜いお茶新俳句大賞). Deze multinational is de vierde grootste producent van non-alcoholische drankjes in Japan en doet onder die naam bij mijn weten alleen in groene theeproducten (al hebben ze in 2006 ook de keten Tully’s Coffee opgekocht). De in heel Japan bekende productnaam van die theedrankjes is ‘o~i ocha’ お〜いお茶 (hé~é thee’).
De haikuwedstrijd is uiteraard een reclamecampagne, maar is inmiddels uitgegroeid tot gigantische proporties. De vorige editie telde bijna twee miljoen inzendingen, in alle leeftijdscategorieën; die van twee jaar geleden overschreed zelfs de twee miljoen inzendingen. Een deelnemer mag maximaal zes gedichten insturen. De wedstrijd is voor zogenaamde ‘nieuwe haiku’ (shinhaiku 新俳句): er is dus geen noodzaak voor seizoenswoorden of het rigide vasthouden aan een 5-7-7-moraeschema. Behalve in de recente ‘haikufoto’-categorie zijn er prijzen te winnen in zes categorieën: basisschoolleerlingen (inclusief kleuters); onderbouw-leerlingen middelbare school; bovenbouw-leerlingen (net als in de VS heeft Japan de middelbare school in twee stappen ingedeeld); algemeen A (t/m 40); algemeen B (boven de 40); Engelstalig (geen begrenzingen aan leeftijd of nationaliteit). Het beoordelen van al die inzendingen is een monsterklus. In de eerste selectiefase gebeurt dat door tweehonderd leden van (semi)professionele haiku-clubs. De uiteindelijke selectie (‘shortlist’ lijkt me een misplaatst woord met zulke aantallen) gebeurt door een jury waarin zowel dichters (van haiku, maar ook van gendaishi) als musici en acteurs zitten. Een van de twee juryleden voor Engelstalige haiku is Arthur Binard, een Amerikaan die in het Japans dicht.
Met tweeduizend winnaars per campagne is het een prijzenfestijn, maar al is de hoofdprijs goed voor een half miljoen yen (ca €3.500,–) de meeste uitgereikte prijzen zijn aanzienlijk bescheidener. Vermoedelijk wordt als echte hoofdprijs ervaren dat winnende inzendingen op een theezakje of plastic flesje koude thee terechtkomen en zo nog jaren blijft circuleren.
De periode om haiku in te zenden begon 3 november jl. en loopt tot en met 28 februari 2023. Voor wie wil meedoen: Engelstalige haiku kun je hier opgeven. Winnaar in 2021 (uitslag 32e competitie) in die categorie was Miyaji Kei 宮地慶 (12 jaar oud):
Long-distance running
I don’t want to do it
Long-distance running
‘Als we op school lange afstandsrace hebben komt er maar geen eind aan en met een masker op [vanwege corona] is het al helemaal naar, dus hou ik er niet van. […] Door twee keer dezelfde regel te gebruiken dacht ik het haiku-achtig te maken.’
Met zo’n mateloze productie laat ik verdere selectie aan het toeval over. Alle hier vertaalde haiku zat om zakjes thee die ik op kantoor heb opgedronken. Opvallend veel kinderen trof ik tussen mijn aankopen aan.
De foto’s tonen een selectie van theezakjesverpakkingen voordat ze werden opengescheurd door de vertaler.
Één reactie op “thee met twee miljoen haiku”
Een mooi voorbeeld van de maatschappelijke rol die zo’n groot merk kan spelen (en neemt)! En een heel ander uitgangspunt dan de aan de Pickwick-theezakjes bevestigde vragen; die nodigen uit tot een gesprek met degene(n) waar je thee mee drinkt, maar de daaropvolgende conversatie wordt niet afgedrukt.
Een ander voorbeeld van literatuur op een commercieel Japans drankje is trouwens I-Lohas い・ろ・は・す(I LOHAS) waarvan de de eerste drie kana ‘i’, ‘ro’ en ‘ha’ het begin vormen van het gedicht waar de kana in Japan mee aangeleerd worden, in Nederland zou je zeggen ‘het ABC’.