ziek in de zon
hi e yamu
陽へ病む
Dit is de kortste haiku (in moderne stijl) die ik ken. Hij is van Ōhashi Ragoku 大橋裸木 (1890-1933), een leerling van Ogiwara Seisensui 荻原井泉水 (1884-1976), die experimentele haiku voorstond.
Kort als het gedicht is, zo lastig is het te duiden. Laten we er maar van uitgaan dat de dichter ziek is en zijn gezicht naar de zon richt. Je kan ook vertalen:
ziekend naar zon
voorbij een tempelklok staat een ontdooiende boom er slank
tsurigane yori shimodoke no ki ga hossori
釣鐘より霜どけの木がほっそり
in zijn eigen kalligrafie. Beide collectie Museum Aoyama Uta no Ie, Iga 伊賀市ミュージアム青山讃頌舎.
Nog twee van Ragoku’s haiku:
kikkergekwaak bij volle maan
kawazu no koe no mangetsu
蛙の声の満月
een winterse vlinder uit het zicht verloren in de zon
fuyu no chō o miushinatta hi no naka
冬の蝶を見失った陽の中
De tekening is een schets van een door ziekte vermagerde Ōhashi Ragoku.
3 reacties op “zon”
ZON op
ik ook
Bert Schierbeek
de zon de zon
ik nogal ziek
Hans Reddingius
Resonanties!