Categorieën
poëzie

storm

            [Toen men een reeks van honderd gedichten aanbood:]

                                    De priester Jakuren

de herfststorm raasde

            door het veld waar nu zijn leger

                        geheel verwoest is

diep in de verre bergen

            het burlen van een hertenbok

nowaki seshi / ono no kusabushi / arehatete / miyama ni fukaki / saoshika no koe

 [百首哥たてまつりし時]
野分せし小野の草ぶしあれはててみ山にふかきさを鹿の声

Shinkokin wakashū 5-439. De priester Jakuren 寂蓮法師 (1139-1202).

Van de andere kant de wereld hoorde ik de effecten van storm Poly van afgelopen woensdag. En omdat de seizoenen met de klimaatverandering toch in de war raken, leek me dit gedicht niet ongepast.

Een ‘veldensplijter’ (nowaki 野分), zo werd een taifoen lang geleden genoemd. Typisch raasden zulke stormen in de herfst voorbij, maar vandaag de dag begint dat al in de zomer.

Het razen van natuurgeweld gaat samen met het razen van gefrustreerd verlangen. Burlende mannetjesherten (de ‘clou’ waar de dichter langzaam naartoe werkt) zijn in de herfst op zoek naar een hinde. Extra zielig is dat het hert nu zijn slaapplaats (kusabushi 草臥し, let. ‘slapen op gras’, hier vertaald met ‘leger’) kwijt is. Naar liefde hunkerende dichters herkenden zich graag in dit onvervuld verlangen. Vandaag mogen we er misschien ook nog wat andere frustraties in terug horen.

De foto toont een effect van de storm Poly, Amsterdam 5 juli 2023. (Foto HLS.)

2 reacties op “storm”

Jakuren’s gedicht is een mooi voorbeeld van beredenering (een standaardstructuur in die tijd): de dichter hoort in de verte vanuit de bergen de roep van een wild dier én weet dat een storm gepasseerd is. Eén en één (én identificatie van de dichter met zijn eigen aannames) is twee.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *